بررسی تاثیر درمان دستی بر شدت علایم حسی و تانسیون پذیری عصب مدین در گرفتاریان به سندروم تونل کارپ

مقدمه و اهداف موبیلیزاسیون عصب، رویکردی به نسبت جدید در حیطه درمان دستی بوده که هنوز اثر بخشی و موثر ترین شیوه ی انجام آن به درستی روشن نیست. هدف این مطالعه بررسی تاثیر درمان دستی بر روی شدت سمپتوم های حسی دست و ظرفیت تانسیون پذیری عصب مدین در گرفتاریان به سندروم تونل کارپ (cts) بود. مواد و روش­ها در این کار آزمائی بالینی، 32 بیمار گرفتار به cts به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و درمان تقسیم شدند. در هر دو گروه به مدت 4 هفته از اسپلینت استراحت، دستگاه تحریک الکتریکی پوستی، و اولتراسوند استفاده شد. در گروه درمان، علاوه بر مدالیته های فیزیوتراپی، از درمان دستی (شامل موبیلیزاسیون عصب و ساختارهای اطراف) نیز استفاده شد. شدت سمپتوم های حسی دست با استفاده از مقیاس بصری درد و ظرفیت تانسیون پذیری عصب مدین با استفاده از آزمون نورودینامیک عصب مدین در قبل و بعد از 4 هفته درمان اندازه گیری شدند. برای مقایسه داده های قبل و بعد از مداخله در داخل هر یک از گروه ها، از آزمون t زوجی  برای مقایسه داده ها بین دو گروه از آزمون تی مستقل استفاد شد. سطح معنی داری، 025/0 p> در نظر گرفته شد.  یافته­ها شدت درد و گزگز دست و نیز میزان تانسیون عصب مدین در هر دو گروه شاهد و درمان پس از 4 هفته به طور معنی داری کاهش یافت  025/0 p>میزان بهبودی درد و ناراحتی های حسی دست، و قابلیت تانسیون پذیری عصب مدین در گروه درمان نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر بود  025/0 p> نتیجه­گیری افزودن روشهای درمان دستی مربوط به ساختارهای اطراف عصب و خود عصب به مدالیته های مرسوم فیزیوتراپی، موجب بهبودی بیشتر درد و ناراحتی های حسی دست و افزایش ظرفیت تانسیون پذیری عصب مدین بیماران گرفتار به cts  می شود.